Język programowania, Ebook i poradniki, Język programowania, pobierz pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Język programowania

Język programowania – zbiór zasad określających, kiedy ciąg symboli tworzy (czyli ciąg symboli opisujący obliczenia) oraz jakie obliczenia opisuje.

Podobnie jak , język programowania składa się ze zbiorów reguł oraz , które opisują, jak należy budować poprawne wyrażenia oraz jak ma je rozumieć. Wiele języków programowania posiada pisemną specyfikację swojej składni oraz semantyki, lecz inne zdefiniowane są jedynie przez oficjalne .

Język programowania pozwala na precyzyjny zapis oraz innych zadań, jakie komputer ma wykonać. W niektórych pracach pojęcie języka programowania jest ograniczane wyłącznie do tych języków, w których można zapisać wszystkie istniejące algorytmy – od strony matematycznej oznacza to, że język musi być przynajmniej , jednak można się także spotkać z wykorzystaniem tego pojęcia na określenie również bardziej ograniczonych języków.

Definicje

Język programowania może być zdefiniowany ze względu na kilka cech:

· Funkcja: Język programowania służy do tworzenia programów komputerowych, których zadaniem jest przetwarzanie danych, wykonywanie obliczeń i oraz kontrolowanie/obsługa zewnętrznych urządzeń, np. , itd.

· Przeznaczenie: Języki naturalne służą do komunikacji między ludźmi, natomiast języki programowania umożliwiają wydawanie poleceń maszynom. Niektóre z języków są wykorzystywane również do kontrolowania jednego urządzenia przez inne. Przykładowo, program wykonywany na komputerze może wygenerować kod do sterowania pracą drukarki bądź wyświetlacza.

· Konstrukcje składniowe: Język programowania może zawierać konstrukcje składniowe do manipulowania oraz zarządzania .

· Moc: klasyfikuje języki według rodzajów obliczeń, które można za ich pomocą zrealizować (). We wszystkich językach zupełnych w sensie Turinga da się ten sam zbiór algorytmów. Przykładem często stosowanego języka niezupełnego jest służący do komunikacji z bazą danych.

Języki, w których nie da się realizować obliczeń (, jak czy oraz , np. ), nie są zazwyczaj uznawane za języki programowania.

Przeznaczenie

niektórych języków programowania wg deklaracji autorów lub oficjalnych specyfikacji

Obecnie na świecie istnieją tysiące języków programowania i każdego roku powstają nowe. Od języków naturalnych odróżniają się wysoką precyzją oraz jednoznacznością. Człowiek podczas komunikacji między sobą stale popełnia niewielkie błędy lub pozostawia niedomówienia wiedząc, że drugi rozmówca najczęściej go zrozumie. Maszyny wykonują zadania dokładnie, dlatego każdą czynność trzeba opisać ściśle krok po kroku, ponieważ komputer nie potrafi domyślić się, co programista miał na myśli.

Wiele języków zostało zaprojektowanych od zera, lecz powszechna jest praktyka rozwijania już istniejących rozwiązań oraz celowego upodabniania jednego języka do innego. Pozwala to na szybsze opanowanie nowego języka przez programistów mających już doświadczenie w tworzeniu aplikacji. Potrzeba istnienia wielu różnorodnych języków wynika z dużej liczby sytuacji, w których są one wykorzystywane – każda posiada pewne specyficzne wymagania:

· Wielkość programów waha się od niedużych skryptów pisanych przez amatorów do potężnych aplikacji rozwijanych przez setki programistów.

· Doświadczenie użytkowników waha się od nowicjuszy lub programistów okazjonalnych wymagających przede wszystkim prostoty, do ekspertów potrafiących zrobić użytek z oferowanych możliwości.

· Tworzone programy muszą spełniać określone wymagania dotyczące szybkości, skalowalności oraz wielkości.

· Istniejące języki mogą być zbyt rozbudowane do pewnych zadań.

· Programy mogą nie zmieniać się z biegiem lat lub być poddawane stałym modyfikacjom.

· Programiści mają różne gusta – każdy z nich ma swój ulubiony język, w którym pisze mu się najwygodniej.

Z tych powodów nie powiodły się do dziś próby stworzenia języka uniwersalnego.

Obecnie panuje tendencja do tworzenia języków umożliwiających rozwiązywanie problemów na wyższym poziomie abstrakcji. Pierwsze języki programowania były mocno związane z konkretnym sprzętem. Z biegiem czasu wynalezione zostały nowe techniki tworzenia oprogramowania znacznie poprawiające przenośność i oraz opracowane algorytmy pozwalające automatycznie realizować zadania, którymi dotąd musiał zajmować się programista. Skraca to czas tworzenia aplikacji i zmniejsza ilość okazji do popełnienia błędu, lecz w niektórych sytuacjach odbija się to negatywnie na wydajności (np. język ).

Elementy języka

jest często wykorzystywane w edytorach kodu do wizualnego różnicowania poszczególnych elementów składni, co ułatwia czytanie kodu. Na obrazku pokolorowany kod w języku .

Postać wyrażona w języku programowania określana jest jako . Na język programowania składa się kilka elementów:

Składnia

Aby dany ciąg znaków mógł być rozpoznany jako program napisany w danym języku, musi spełniać reguły . Składnia opisuje:

· Rodzaje dostępnych symboli.

· Zasady, według których symbole mogą być łączone w większe struktury.

Składnia najczęściej opisywana jest w formalnym zapisie będącym połączeniem oraz notacji lub . Poniżej przedstawiony jest przykład prostej gramatyki wzorowanej na języku :

wyrazenie ::= atom | lista

atom ::= liczba | symbol

liczba ::= [+-]?['0'-'9']+

symbol ::= ['A'-'Za'-'z'].*

lista ::= '(' wyrazenie* ')'

Zapis ten określa wygląd i budowę kolejnych symboli:

· Wyrażeniem nazwiemy atom i listę.

· Atomem nazwiemy każdą liczbę lub symbol.

· Liczbą nazwiemy ciąg cyfr, który może zaczynać się opcjonalnie od znaku + lub -.

· Symbolem nazwiemy dowolną sekwencję dużych i małych liter alfabetu łacińskiego.

· Listą nazwiemy parę nawiasów, w której może się znaleźć zero lub więcej wyrażeń.

Przykładowe ciągi, które spełniają podane reguły składni to: "12345", "()", "(a b c232 (1))".

Zauważmy, że na etapie przetwarzania składni w ogóle nie jest brane pod uwagę znaczenie poszczególnych symboli. W praktyce kod poprawny składniowo nie musi być poprawny semantycznie. Występuje tu analogia do języków naturalnych. Zdanie "Bźdźiągwy się mucioszą" jest poprawne pod względem gramatycznym, lecz nie posiada żadnego znaczenia, ponieważ zostały w nim użyte nieistniejące słowa.

Semantyka mają do dyspozycji zarówno oficjalną bibliotekę Phobos, jak i alternatywny projekt Tango.

Wykonywanie kodu

Aby program napisany w danym języku mógł być wykonany, niezbędne jest odpowiednie przetworzenie jego kodu źródłowego:

· – kod źródłowy jest tłumaczony do postaci kodu maszynowego, czyli sekwencji elementarnych operacji gotowych do bezpośredniego przetworzenia przez procesor komputera. Jeżeli dany język programowania podlega kompilacji, określany jest mianem kompilowanego języka programowania.

· – kod źródłowy jest na bieżąco tłumaczony i wykonywany przez dodatkowy program zwany . Jeżeli język podlega interpretacji, nazywany jest interpretowanym językiem programowania.

Kompilacja do kodu maszynowego zapewnia najwyższą wydajność programom, lecz wygenerowany kod jest ściśle powiązany z platformą sprzętową. Ponadto kompilowane języki są bardziej zbliżone do sposobu funkcjonowania sprzętu, przez co programowanie w nich jest trudniejsze. Języki interpretowane zapewniają większą przenośność programów, które często są niezależne od platformy i systemu operacyjnego. Aby programy wyrażone w języku interpretowanym można było uruchomić na innej platformie, wystarczy napisać dla niej interpreter. Jednak taki sposób wykonywania odbija się negatywnie na wydajności. Alternatywnym rozwiązaniem jest kompilacja programów do postaci pośredniej, tzw. . Jest ona wykonywana przez tłumaczące elementarne rozkazy kodu bajtowego na rozkazy procesora.

Klasyfikacja języków programowania

Języki programowania mogą być podzielone ze względu na:

· Sposób kontroli typów.

· Sposób wykonywania (kompilacja, interpretacja).

· Poziom (języki niskopoziomowe są bardziej zbliżone pod względem budowy do działania sprzętu).

· Przeznaczenie.

Najpopularniejsze języki programowania

Lista dziesięciu najpopularniejszych języków programowania:

10.

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki